ارزشيبي توصيفي

«ارزشيابي فرآيندي است از جمع آوري اطلاعات، مستندات و مدارك براي قضاوت كردن در خصوص ميزان يادگيري يك دانش آموز در يك موضوع مشخص».

 در اين تعريف چند عبارت و واژه اهميت دارد:


 اول، آنكه ارزشيابي يك فرآيند است؛ بنابراين نمي تواند در انتهاي مسير آموزش باشد.


دوم، مستند سازي است؛ يعني لازم است ارزياب، مدارك و مستندات خود را در اين فرآيند به گونه اي جمع آوري كند كه واحدي را معنادار كند.


سوم، قضاوت است كه خطير بودن اين فرآيند را گوشزد مي كند. لذا معلم در نقش قاضي بايد تمام تلاش و همت خود را به كار برد تا با قضاوت خود تأثيري مثبت بر فراگيران بگذارد.

ارزشيابي توصيفي - كيفي

در سال هاي اخير شاهد يك تحول اساسي و بنيادين در آموزش و پرورش بوده ايم. يكي از مهمترين محورهاي اين تحول تغيير در نظام ارزشيابي بوده است. در حال حاضر در دوره اول ابتدايي ( سه سال آغازين تحصيل) امتحا ن هاي سنتي و مرسوم جاي خود را به ارزشيابي توصيفي - كيفي داده است. در اين روش، معيار قضاوت كمّي و نمره اي نيست. آموزگاران محترم بايد در فرآيند ياددهي، يادگيري مستندات مورد نياز خود را به مرور جمع آوري كنند و براساس معيارها و ملاكهاي ارزشيابي هر درسي شواهد خود را گردآوري كنند تا بتوانند به صورت كيفي وضعيت يادگيري و آموخته هاي يك نوآموز را داوري كنند.

در نهايت گزارش خود را در قالب كيفي با عبارتهاي «خيلي خوب، خوب، قابل قبول و نياز به تلاش » براي هر يك از معيارها بيان كرده، برداشت كلي خود را از روند يادگيري، پيشرفت، قابليت ها، توانايي ها، كاستي ها و ساير موارد به صورت توصيفي انشا كنند.